کامپاندهای پلیمری یکی از انواع مواد پلیمری پرمصرف و کاربردی است که جهت افزایش ثبات و مقاومت مواد پلاستیکی به کار می‌روند. در واقع این محصولات از ترکیب پلیمر و نوعی پودر برای تقویت ساختارهای پلیمری تشکیل شده‌اند.
علت استفاده از این مواد در هنگام تولید محصولات پلیمری این است که بسیاری از تولیدکنندگان برای تولید محصولات با پایه پلیمر با مشکلاتی از قبیل ضعف فیزیکی، کاهش خواص، رنگ نامطلوب، طولانی شدن فرآیند تولید و … مواجه می‌شوند. بدین ترتیب با افزودن ترکیباتی مانند کامپاندها و مستربچ‌ها خواص پلیمر و فرآیندهای تولید مورد نظر خود را تقویت می‌کنند.
به طور کلی برای تولید کامپاند، فرآیندهای زیادی باید طی شود. مهم‌ترین فرآیندی که برای تولید این مواد نقش کلیدی را ایفا می‌کند، مرحله ذوب است، که این مرحله در دستگاهی به نام اکسترودر انجام می‌شود. در ابتدا فرآیند، افزودنی‌ها و پلیمر‌های پایه با یکدیگر ترکیب و وارد دستگاه شده و سپس از اکسترودر خارج می‌شوند.
پس از این مرحله، ماده بدست آمده باید سرد شود، بنابراین ماده مذاب خارج شده از اکسترودر، وارد سیستم خنک کننده شده و سرد می‌شود. سپس ترکیبات سرد شده که عموماً به صورت جامد هستند، در ابعاد و اندازه‌های گوناگون برش داده می‌شوند و در آخر کامپاند مورد نظر به‌دست می‌آید.
کامپاندهای پلیمری باید تحت شرایط دمایی خاصی انبار شده و بسته بندی شوند؛ زیرا ممکن است در خواص و کیفیت آن‌ها تغییراتی صورت گیرد که در صورت بروز افت کیفیت باید مجدداً فرآیند تولید را از ابتدا طی کنند که تکرار این سیکل امری هزینه آور و زمان‌بر بوده، لذا باید از بروز چنین مشکلاتی جلوگیری شود.
کامپاندهای پلیمری از سه جزء اصلی که هر کدام وظیفه خاص خود برای افزایش خواص ماده نهایی را برعهده دارند، تشکیل می‌شوند. این سه جزء اصلی عبارتند از پایه پلیمری، عامل سازگاری و افزودنی‌های شیمیایی.
در جزء اول باید به این نکته توجه کرد که افزودنی‌هایی مانند کامپاند و مستربچ که خود پایه‌ای پلیمری دارند، باید به محصولی اضافه شوند که آن محصول پایه و اساس پلیمری داشته باشد تا بدین ترتیب راحت‌تر با پلیمر مورد نظر ترکیب شوند.
عامل سازگاری (جزء دوم) یکی دیگر از بخش‌های مهم و اساسی کامپاندهای پلیمری است که وظیفه آن ایجاد سازگاری بین افزودنی‌ها و پایه پلیمری است. در صورتی که سازگاری و یا قطبی و غیرقطبی بودن بین پایه پلیمری و افزودنی‌های شیمیایی رعایت نگردد، در کامپاندهای پلیمری تولید شده افزودنی‌ها به طور یکنواخت پخش نخواهد شد و در نتیجه کیفیت لازم را نخواهند داشت.
جزء سوم افزودنی‌های شیمیایی هستند که با اضافه کردن آن به پایه پلیمری کامپاند، خواص مورد نیاز را ایجاد می‌کنند. بعضی از این افزودنی‌ها تنها افزودنی‌های رنگی هستند که وظیفه آن‌ها تغییر رنگ پلیمر مورد نظر است.
به طور کلی در برخی از تجهیزات به کار رفته در صنایع از قبیل تجهیزات تزریق پلاستیک و یا اکسترودها نمی‌توان مستربچ را به پایه‌های پلیمری اصلی اضافه کرد. در چنین شرایطی کارخانجات ناچار به استفاده از کامپاند می‌شوند تا بدین ترتیب کیفیت محصول نهایی آن‌ها کاهش پیدا نکند. از طرفی از لحاظ اقتصادی و بهداشتی استفاده از کامپاندهای پلیمری برای تولید محصول نهایی بسیار به صرفه‌تر از مستربچ است، چرا که در این وضعیت از هزینه حاصل از تمیزکاری و ترکیب مستربچ و پایه پلیمری صرف نظر خواهد شد.
